Pierwsza pisemna wzmianka o istnieniu dworu i wsi w Ratibořicach pochodzi z 1388 r. Właścicielem jest rycerz Vaněk z Žampacha, który używał imiona z Ratibořic. Od 1464 r. Ratibořice należały do ​​dworu Ryzmburk. Twierdza w Ratibořicach nie była zamieszkana, zaczęła podupadać, a pod koniec XVI wieku zniknęła. W 1582 r. Ratibořice i Rýzmburk zostały zakupione przez rodzinę Smiřickich z Smiřic i oba majątki zostały połączone z dużym majątkiem Náchod. Po bitwie o Białą Górę majątek Náchod został przejęty przez rodzinę Trčka z Lípy. Ostatni czeski właściciel, Adam Erdman Trčka z Lípy, został zamordowany wraz ze swoim szwagrem Albrechtem z Wallensteina w Chebie w 1634 r.

Cesarz Ferdynand II. w tym samym roku przeniósł Ottavio do księcia Piccolominiego. W latach 1702 - 1708 książę Lorenzo z Piccolomini w Ratibořicach zbudował barokowy pałac, który powinien służyć jako letnia i myśliwska rezydencja. Budynek został zbudowany zgodnie z modelem włoskich domków letniskowych, jako tak zwane „kasyno”.

W 1792 r. Dwór w Nachodzie kupił Petr Biron, książę kuroński i zahański. Po śmierci księcia w 1800 r. Nachod i Ratibořice odziedziczyli najstarsza córka Katarzyna Frederyka Wilemina Benigne, Księżna zahańska, księżniczka kurońska(* 1781 - +1839). Piękna, bogata i mądra księżna wybrała Ratibořice jako swoją własną stałą letnią rezydencję. Zamek został przebudowany w stylu klasycyzmu w latach 1825–1826 i Imperium. Wokół zamku utworzono naturalny park krajobrazowy, stopniowo rozszerzany na całość dolina rzeki Úpy. Zbudowano także pawilon myśliwski i palmiarnię. Księżna gościła wiele wybitnych osobistości, takich jak kanclerz Austrii, książę Klemens Metternich, car rosyjski Aleksander I, aw 1813 r. Pożyczyła zamek Ratiborice na tajne negocjacje w sprawie koalicji anty-napoleońskiej dyplomatom Prus, Rosji i Austrii. Księżna znana jest również publicznie jako postać „Pani księżniczki” z książki czeskiej pisarki narodowej Boženy Němcová „Babcia”.

Po śmierci księżnej Zaháňská w 1839 r. w 1840 r. majątek kupił hrabia cesarski Oktawian z Lippe - Biesterfeld. W 1842 r. Kupił majątek ze 114 wioskami i miasteczkami, wieloma zakładami przemysłowymi i zamkami w Nachodzie, Chvalkovicach i Ratibořicach Jiří Vilém, książę Rzeszy Schaumburg - Lippe, suwerenny władca jednej z małych księstw na północy Niemiec. Rodzina Schaumburgów przebudowała zamek w obecnej formie w latach 1860 – 1864. Członkowie rodziny Schaumburg - Lippe byli poprzez swoje małżeństwa związani z wieloma domami europejskimi. Najściślejsze obligacje zostały ustanowione z duńską rodziną królewską. Zamek pozostał w posiadaniu rodziny Schaumburg – Lippe do nacjonalizacji w 1945 r.

Zamek i Dolina „Babci“ odwiedzane są głównie dzięki twórczości czeskiej pisarki narodowej Boženy Němcovej (1820–1862). Jej powieść „Babcia” jest wyidealizowanym obrazem dzieciństwa pisarza i wczesnej młodości spędzonych z rodzicami, rodzeństwem i ukochaną babcią w Ratibořicach. Książka opowiada o życiu mieszkańców wsi, ich codziennych zmartwieniach i radościach.

Zamek wraz z innymi budynkami w Dolinie Babci zarządzany jest przez Narodowy Instytut Dziedzictwa, Regionalny Urząd Dziedzictwa w Sychrowie.

© Správa zámku